Anderen zijn niet onzeker.
Soms kom ik er ineens per ongeluk achter dat mijn klanten niet weten of geloven dat iedereen onzeker is.
Ik breng dat soort dingen niet automatisch ter sprake omdat het voor mij zo vanzelfsprekend is dat iedereen onzeker is dat ik er niet eens bij stil sta dat er mensen zijn die dit niet weten. Dat blijkt dus niet zo te zijn, mijn blinde vlek.
Voor mij staat echt vast: iedereen is onzeker! Dat is helemaal niet erg! Daar kan namelijk ook je groei zitten. Tenzij de onzekerheid je verkrampt. Je voor lange tijd letterlijk en figuurlijk kleiner maakt dan je bent, dat is echt zonde van je leven.
Iedereen kan van zichzelf zijn of haar onzekerheden opnoemen. Een paar voorbeelden van mezelf: ben ik niet te serieus ben? Kom ik niet te arrogant over? Ben ik wel goed genoeg als coach (ik lijd soms aan het imposter syndroom)? Ben ik niet te hard voor mijn kinderen? Ben ik überhaupt wel een goede moeder want ik ben niet zo ‘moederig’?
Ik ben er ook achter gekomen dat wij van de meeste anderen eigenlijk niet geloven dat ze onzeker zijn, zelfs niet als ze het zeggen. Het dringt op de één of andere manier niet door tot onze hersenen. Echter, op het moment dat je iets minder met je eigen onzekerheid bezig bent en de ander iets beter kunt zien dan gaat het opvallen. Iedereen is kwetsbaar op zijn of haar eigen mooie manier. Mijn klanten zijn soms echt verbaasd als ze anders gaan kijken en dit ineens ook gaan zien. Ze gaan daardoor ook weer anders naar zichzelf kijken. Hun onzekerheid mag er ook gewoon zijn, net als dat van iedereen!
